W naszym kościele Msze św. sprawowane są w niedziele i uroczystości o godzinie ; 8.00; 10.30 i 16.00.  O godzinie 10.30 na przemian co drugi tydzień sprawowana jest eucharystia z udziałem dzieci lub z udziałem młodzieży.

Msze św. w tygodniu o 17.00 . Zapraszamy! 

 

MISJE PARAFIALNE W TERLICZCE Z OKAZJI 25 LECIA PARAFII ORAZ 100 LECIA OBJAWIEŃ FATIMSKICH                              7-14.05.2017

 

Prowadzi Wspólnota braci Mniejszych Kapucynów /Iteneranci/ z Katowic Załęże

 

 

 

ŚRODA – SOBOTA 03.-06.05.2017

 

Wizyty domowe Braci Misjonarzy i zaproszenia na Misje.

 

 

 

NIEDZIELA 7.05.2017

 

Msze św. 8.00 i 16.00 – kazanie wprowadzające Msza św. z odnowieniem przyrzeczeń chrzcielnych.

 

10.30 Msza św. z udziałem dzieci.

 

15.30 Majówka

 

17.30 Spotkanie z kandydatami do bierzmowania.

 

21.00 Apel Jasnogórski.

 

PONIEDZIAŁEK 8.05.2017 Dzień Chorych

 

9.00 Msza św. z namaszczeniem chorych.

 

10.00 Kapłani odwiedzają chorych w Parafii.

 

17.00 Nabożeństwo transmitowane przez TV TRWAM i Radio Maryja

 

18.00 Msza św transmitowana

 

21.00 Apel Jasnogórski i Rozmowy niedokończone.

 

 

WTOREK 9.05.2017 Dzień Rodziny

 

Msze św. 8.00 i 18.00 kazanie ogólne.

 

9.30 – Msza św. rekolekcyjna dla dzieci

 

10.30 – 12.30 zajęcia dla dzieci na świetlicy o. Pio

 

17.30 Majówka

 

19.00 Nabożeństwo Stanowe dla małżonków / o. Ksawery Knotz/

 

21.00 Apel Jasnogórski.

 

ŚRODA 10.05.2017 Dzień Młodzieży

 

Msze św. 8.00 i 18.00 kazanie ogólne.

 

9.30 – 12.30 Zajęcia rekolekcyjne dla dzieci.

 

16.00 próba Dzieci I komunijnych.

 

17.30 Majówka

 

19.00 Spotkanie stanowe dla młodzieży / oo. Dominikanie/.

 

21.00 Apel Jasnogórski.

 

CZWARTEK 11.05.2017 Dzień Modlitw za Zmarłych

 

Msze św. 8.00 i 18.00 kazanie ogólne.

 

9.30 – 12.30 Zajęcia rekolekcyjne dla dzieci.

 

17.00 Nabożeństwo na Cmentarzu parafialnym w Terliczce.

 

20.00 -21.00 Majówka+ Adoracja + Apel Jasnogórski.

 

 

 

PIĄTEK 12.05.2017 Dzień Krzyża i Pokuty.

 

Msze św. 8.00 i 18.00 kazanie ogólne.

 

10.00 – 12.00 Spowiedź święta

 

15.00 – Koronka do Bożego Miłosierdzia

 

15.00 – 17.00 Spowiedź święta.

 

17.30 Majówka

 

19.00 Odnowienie Krzyża misyjnego i droga krzyżowa na krużgankach.

 

 

 

SOBOTA 13.05.2017 Dzień Sakramentu Bierzmowania

 

8.00 Msza św.

 

9.30 spowiedź dzieci pierwszo komunijnych i próba.

 

12.00 spowiedź kandydatów do bierzmowania i próba.

 

17.30 Majówka

 

18.00 Msza św. z sakramentem Bierzmowania ks bp Jan Wątroba – Ordynariusz.

 

 

 

Niedziela 14.05

 

 

 

10.30 Msza św. z Uroczystością I komunii św. I rocznicą Pierwszej komunii św.

 

 

 

 

PIELGRZYMKA NA LITWĘ  ŚLADAMI MIŁOSIERDZIA 1-4 czerwca

 

       TERLICZKA-WILNO-TROKI-KOWNO /koszt 420 zł + 90 euro wyżywienie HB/ zaapisy w zachrysti . Zaliczka 250 zł.

 

1 czerwca –

Kodeń,

Historia Sanktuarium - oraz obrazu Matki Bożej Kodeńskiej

Pierwszy kościół pw. św. Anny wzniesiono w Kodniu w połowie XVI wieku. Był to obiekt drewniany, który spłonął  w 1680 r. W latach 1624 - 1646 wybudowano nową, murowaną świątynię pod tym samym wezwaniem.

Istnieje kilka wersji historii pochodzenia obrazu. Jedna z nich, ta najczęściej przytaczana, mówi że, fundator nowego kościoła książę Mikołaj  Pius Sapieha zwany Pobożnym, w wieku ok. 50 lat został częściowo sparaliżowany. Niektóre źródła  podają jako przyczynę paraliżu chorobę pochodzenia tropikalnego, inne niewielki wylew krwi do mózgu. Zbiegło się to również z budową świątyni, która została przerwana. Po paru miesiącach, a był to rok 1630, książę został namówiony przez żonę na pielgrzymkę do Rzymu. Po dwóch miesiącach wyprawa dotarła do celu, gdzie  Sapiehę przyjął papież Urban VIII. W trakcie audiencji  otrzymał On zaproszenie na Mszę św. do prywatnej kaplicy, gdzie w ołtarzu umieszczony był obraz Matki Bożej Gregoriańskiej, który dzisiaj oglądamy w kodeńskiej świątyni. Jak tradycja głosi w czasie Mszy św. odprawianej przez Urbana VIII, książę Sapieha doznał cudownego uzdrowienia. Dziękując Matce Bożej, postanowił za wszelką cenę zabrać ze sobą do Kodnia papieski obraz. Jednak  poproszony o to Ojciec Święty nie wyraził zgody i wówczas Mikołaj Sapieha, przekupuje zakrystiana papieskiego. Obiecuje mu 500 złotych dukatów, a ten w nocy wykrada obraz z kaplicy, za co otrzymuje wynagrodzenie zgodnie z umową. Książę jeszcze tej samej nocy ucieka z obrazem z Rzymu, spodziewając się pościgu. Niestety sprawca kradzieży ponosi karę. Papież nakłada na niego klątwę kościelną (zakaz wstępu do świątyni, zakaz uczestniczenia we Mszy św. oraz zakaz przystępowania do spowiedzi i Komunii św.). Mimo ogłoszenia kary Sapieha wraca do kraju z obrazem. Kodeń, wówczas ośmiotysięczne miasteczko wita podróżnych bardzo hucznie. Wizerunek Matki Bożej Gregoriańskiej zostaje uroczyście wprowadzony do kaplicy zamkowej 15 września 1631 roku. Obecna Bazylika była jeszcze w trakcie budowy, która trwa do roku 1686.

Po zakończeniu prac wykończeniowych obraz Matki Bożej przeniesiony zostaje do nowego kościoła i umieszczony w głównym ołtarzu. Sapieha jako osoba wyklęta, nie mógł wejść do tej świątyni, więc prywatnie wchodził do pomieszczeń nad zakrystią i modlił sie spoglądając przez małe okienko na obraz. Do rozwiązaniu problemu klatwy papieskiej  przyczyniła się dyskusja sejmowa, w której uczestniczył Mikołaj Sapieha, a dotyczyła ona zgody na zawarcie małżeństwa przez króla Władysława IV z protestantką (Elżbietą Neiburską), co według niektórych groziło Polsce zalewem protestantyzmu. Książę Sapieha jako jeden z oponentów, groził również zerwaniem sejmu. W roku 1635 zostaje podpisany rozejm ze Szwecją i  otwiera się  era pokojowych rządów Władysława IV Wazy. W międzynarodowej polityce Rzeczpospolitej , król zawarł tzw. "pakt familijny" z Habsburgami (1637r) którego przypieczętowaniem był jego ślub z arcyksiężniczką Cecylią Renatą. Wówczas to również pojawia się "dobry znak' dla niedawnego złodzieja papieskiej własności. Nuncjusz Papieski w Polsce – Visconti postanawia pomóc księciu. Pisze list do Urbana VIII, opisując niedopuszczenie do zawarcia protestanckiego małżeństwa króla, prosząc jednocześnie o darowanie kary i pozostawienie obrazu Matki Bożej w Kodniu. Papież przychylił się do prośby, zdjął karę kościelną i obraz po wsze czasy darował Sapiehom i miastu. Zażądał tylko, żeby polski magnat w ramach pokuty odbył pielgrzymkę do Rzymu. Książę podejmuje decyzję o przebyciu całej trasy pieszo ( 2300 km ). W Rzymie został znów przyjęty przez Urbana VIII i po pojednaniu obdarowany wieloma relikwiami różnych Świętych. Według kronik przywiózł ze sobą do Kodnia około 100 relikwi, które znalazły się w Bazylice. Niestety zmienne koleje losu sprawiły, iż część z nich zaginęła, ale około 60 ocalało i są umieszczone  obecnie w bocznym ołtarzu. Przepadła również cała dokumentacja i dlatego nie możemy ich dzisiaj zidentyfikować. Zachował się tylko dokument potwierdzający autentyczność czaszki św. Feliksa ( papieża i męczennika).

W roku 1723 Obraz Matki Bożej zostaje koronowany koronami papieskimi.

Kolejna gwałtowna zmiana historii następuje po upadku powstania Styczniowego w 1864 r. Władze carskie pozbawiają Kodeń praw miejskich oraz likwidują parafię rzymsko-katolicką oraz parafię unicką św. Michała Archanioła. Całe wyposażenie świątyni zostaje rozparcelowane po innych kościołach, a cudowny obraz wywieziony do klasztoru jasnogórskiego, gdzie będzie przebywał 52 lata.
Opuszczony obiekt staje się  w 1875 r cerkwią prawosławną i jest nią aż do roku 1917, kiedy to ponownie wraca do kościoła rzymsko-katolickiego. 
W roku 1927  ks. bp Przeździecki, ordynariusz siedlecki sprowadził do Kodnia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej, którzy przystąpili do remontu bazyliki. Z dawnego wyposażenia udało im się odzyskać ołtarz główny, wywieziony do Opinogóry.
3 września 1927 roku cudowny obraz Matki Bożej szczęśliwie wrócił do Kodnia. 

Góra Grabarka,

Sokółka - miejsce cudu eucharystycznego - miejsce maszej Mszy św.

nocleg Giby Campercamp

 

 

2 czerwca -Wilno

 

OSTRA BRAMA,CERKIEW SW. DUCHA Z RELIKWIAMI ŚWIĘTYCH PRAWOSŁAWNYCH,KLASZTOR BAZYLIANÓW Z CELĄ KONRADA,KOŚCIÓL KRÓLEWICZA KAZIMIERZA,RATUSZ WILEŃSKI,JEDYNY W WILNIE POLSKI KOŚCIÓŁ ŚW. DUCHA,GDZIE SIĘ MODLIŁ OJCIEC ŚWIĘTY,KAPLICA MIŁOSIERDZIA Z CUDOWNYM OBRAZEM ,,JEZU,UFAM TOBIE’’,

UNIWERSYTET WILEŃSKI-KOLEBKA POLSKIEGO ROMANTYZMU,KATEDRA WILEŃSKA ORAZ POLSKA NEKROPOLIA  W WILNIE—CMENTARZ NA ROSSIE,GDZIE NA ZAWSZE ZOSTAŁO SERCE MARSZAŁKA PIŁSUDSKIEGO ORAZ PROCHY JEGO MATKI. ZAUŁEK BERNARDYŃSKI: KOŚCIÓŁ ŚW. ANNY,POMNIK I MUZEUM NASZEGO WIESZCZA ADASIA MICKIEWICZA.MUZEUM BURSZTYNU. CZAS WOLNY. OBIADOKOLACJA NA MIEŚCIE.

 

19.00.PRZEJAZD DO HOTELU,ZAKWATEROWANIE

 

W TYM DNIU PRZEWIDZIANA JEST MSZA ŚW. W OSTREJ BRAMIE

 

3 czerwca :  WILNO-TROKI

 

7.30- ŚNIADANIE

 

8.30. ZWIEDZANIE WILNA: ANTOKOL : CMENTARZ LEGIONISTÓW POLSKICH ORAZ NIEPOWTARZALNYCH LITEWSKICH NAGROBKÓW,PEREŁKA WILEŃSKIEGO BAROKU-KOŚCIÓŁ ŚW.PIOTRA I PAWŁA.GÓRA TRZYKRZYSKA Z PRZEPIĘKNYM WIDOKIEM NA WILNO, przejazd do  DOMKU ŚW.SIOSTRY FAUSTYNY NA ANTOKOLU.

 

13.00.MSZA ŚW. W KOŚCIELE MIŁOSIERDZIA Z CUDOWNYM OBRAZEM,,JEZU,UFAM TOBIE’’

 

14.30. PRZEJAZD DO TROK. ZWIEDZANIE ZAMKU WITOLDOWEGO NA WYSPIE, SPACER ULICĄ KARAIMSKĄ. MOŻLIWA JEST DEGUSTACJA POTRAW KARAIMSKICH:KIBINÓW,KRUPNIKU,CZYNACHÓW.

 

18.00.OBIADOKOLACJA LITEWSKA,PRZEJAZD DO HOTELU.

 

4 czerwca -  KOWNO

 

7.00.msza św. w Ostrej Bramie

 

8.00 ŚNIADANIE,WYKWATEROWANIE Z HOTELU

 

8.00. PRZEJAZD DO KOWNA.ZWIEDZANIE STARÓWKI KOWNA: ZAMEK KOWIEŃSKI, KATEDRA, PLAC RATUSZOWY,SPACER NAD WILIĘ I NIEMEN, MIEJSCE POBYTU NASZEGO WIESZCZA A.MICKIEWICZA, SPACER ALEJĄ WOLNOŚCI.

 

13.00. OBIAD ŻMUDZKI 

 

14.00.WYJAZD W DROGĘ POWROTNĄ DO POLSKI

 

   MUZEUM MICKIEWICZA-

 

ZAMEK W TROKACH- ,   DEGUSTACJA KIBINÓW KARAIMSKICH—4/6 EURO

 

W Wilnie 2 noclegi w hotelu Karolina

 

 

 

 

Refleksja na dzisiejszą niedzielę : 

 

LIST PASTERSKI BISKUPA RZESZOWSKIEGO NA WIELKI POST 2017 r.

 

Umiłowani Bracia i Siostry!

 

1. „Czas się wypełnił i bliskie jest Królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” (Mk 1,15)

 

Każdego roku tymi słowami Pana Jezusa rozpoczynamy czas Wielkiego Postu.
W naszej religii czas ma podstawowe znaczenie, bo w czasie osiągamy zbawienie.
W szczególny sposób ta prawda odnosi się do Wielkiego Postu. Jest to czas inny. Więcej
w nim modlitwy, umartwienia, więcej wyrazów troski o oczyszczenie się z grzechów
i różnych słabości. Jest to czas spowiedzi świętej, zadumy nad własnym życiem w czasie rekolekcji, czas jałmużny i czynów miłosierdzia. Jednym słowem  -  czas duchowej przemiany.

 

            Nie może więc zabraknąć trudu wspinaczki z Jezusem na Górę Przemienienia, do czego zaprasza nas liturgia drugiej Niedzieli Wielkiego Postu.  Ewangelista Łukasz zauważy, że Jezus wyszedł z uczniami na górę, aby się modlić. Nie jeden już raz widzieli Mistrza na modlitwie. Ale na Górze Tabor stało się coś niezwykłego: w trakcie modlitwy Jezus przemienił się na oczach uczniów. Jan Paweł II nazwie to przemienienie tajemnicą światła.
A mistrzowie życia duchowego proponują, byśmy się zatrzymali nad dwoma ważnymi szczegółami tej sceny:

 

            - Jezus sam się przemienił, korzystając z Bożej mocy, która była w Nim. W ten sposób pragnie nas pouczyć, abyśmy przemieniali najpierw siebie, własne serce, własne myślenie, mówienie, postępowanie a dopiero potem domagali się przemiany innych. Naprawianie świata należy rozpocząć od siebie;

 

            - Jezus ukazuje przemieniającą moc modlitwy. Własnym przykładem zachęca, byśmy nie żałowali czasu na rozmowę z Bogiem, bo od niej zależy nasz duchowy rozwój, nasze uczynki z wiary, skuteczność świadectwa a ostatecznie nasze zbawienie. Przez modlitwę możemy zmieniać i siebie i innych. Losy świata zależą nie tylko od polityków, ale od ludzi, którzy się modlą.   

 

Z Góry Tabor płynie ku nam jeszcze jedno ważne wezwanie. Do naszych uszu - podobnie jak do uszu zachwyconych uczniów – dociera głos Ojca: „To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie”. Tak, trzeba nam przede wszystkim słuchać naszego Mistrza, Jezusa Chrystusa, i to zarówno wtedy, gdy głosi prawdę o Bożym miłosierdziu, jak i o Bożej sprawiedliwości; o Dobrym Pasterzu szukającym zagubionej owcy jak i surowej karze za grzech zgorszenia, niewierności czy braku miłosierdzia. Trzeba Go słuchać, gdy nas zabiera na Górę Przemienienia i pozwala wołać w zachwycie: „jak dobrze nam tu być”, jak i wtedy, gdy mówi:, „kto chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje”.

 

2.  Gdy schodzili z Góry na nizinę, Jezus zwrócił się do trzech swoich uczniów ze słowami: „Nie opowiadajcie nikomu o tym widzeniu, aż Syn Człowieczy zmartwychwstanie”. Gdy jednak Zmartwychwstały spotka się z nimi, usłyszą wyraźny misyjny nakaz: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu” (Mk 16, 15). Od tej chwili kolejne pokolenia uczniów i uczennic Chrystusa podejmują to polecenie i głoszą prawdę o Jego narodzeniu, nauczaniu, przemienieniu a nade wszystko o Jego Męce, Śmierci i chwalebnym Zmartwychwstaniu. Ten obowiązek spoczywa na wszystkich ochrzczonych i cały Kościół jest misyjny. Ale dzisiaj wspominamy tych, którzy we wspólnocie Kościoła otrzymali specjalne misyjne powołanie i jako misjonarze i misjonarki, duchowni i świeccy, niosą ewangeliczne orędzie na krańce świata. W obliczu licznych zagrożeń, chorób, przejawów nienawiści, deptania godności i praw człowieka nie ulegają poczuciu bezradności, lecz niosą ofiarną pomoc potrzebującym i głoszą Dobrą Nowinę o zbawieniu. Służą chorym, ubogim rodzinom, opuszczonym dzieciom i ludziom samotnym. Prowadzą szkoły i przedszkola, są solidarni
z uciekinierami, ofiarami prześladowań, przemocy i niesprawiedliwości. Nie lękają się wchodzić w trudną rzeczywistość i ją zmieniać. Swą modlitwą, pracą i cierpieniem budzą nadzieję na lepszą przyszłość tych, którzy zdają się być jej pozbawieni. „Gdzie misjonarze-tam nadzieja”. W dzisiejszą niedzielę „Ad Gentes”, przeżywając dzień modlitwy, postu
i solidarności z misjonarzami, wspierajmy ich duchowo i materialnie. Niech to będzie nasz wielkopostny czyn miłosierdzia a jednocześnie jedna z odpowiedzi na Jezusowe: ”Idźcie
i głoście!”.

 

3. Umiłowani Diecezjanie! Siejba Bożego słowa przez posługę Kościoła trwa na naszej ziemi od tysiąca lat. W tym czasie nie jeden raz zmieniały się kościelne struktury
i granice. 25 lat temu, decyzją Ojca świętego Jana Pawła II, została powołana do istnienia Diecezja Rzeszowska. Gdy zbliżamy się do srebrnego Jubileuszu jej powołania, chcemy dziękczynną modlitwą objąć tych wszystkich, którzy od początku zaangażowali się
w organizacyjne i duszpasterskie prace, kładąc fundamenty dla tej nowej diecezji. Dziękujemy pierwszemu ordynariuszowi – Ks. Biskupowi Kazimierzowi Górnemu oraz Ks. Biskupowi Pomocniczemu Edwardowi Białogłowskiemu za pasterską gorliwość, roztropność
i dalekowzroczność w powoływaniu instytucji, urzędów i organizacji kościelnych. Kapłanom, osobom konsekrowanym i wiernym świeckim, w tym władzom samorządowym, dziękujemy za świadczoną pomoc, podejmowanie inicjatyw i realizację nowych, duszpasterskich wyzwań. Dziękując Panu Bogu i ludziom za duchowe i materialne owoce, jakie zrodziły się
w Kościele Rzeszowskim w ciągu tych 25 lat, chcemy z odnowionym zapałem kontynuować dzieło ewangelizacji w myśl programu, jaki nam zostawił św. Jan Paweł II podczas niezapomnianej pielgrzymki do Ojczyzny w 1991 r.

 

4. Jako Kościół partykularny jesteśmy cząstką tej wielkiej rodziny, którą jest Kościół powszechny. Wraz z nim i z jego widzialną głową Papieżem Franciszkiem będziemy w tym roku przeżywać 100-ną rocznicę objawień Matki Bożej w Fatimie. To tam Maryja objawiła światu plan pokoju. Nie był on gotowym darem z nieba. Zakładał współpracę człowieka. Warunkiem dla zrealizowania Bożego planu było bowiem wypełnienie przez ludzkość żądań przekazanych przez Maryję fatimskim dzieciom. Obok próśb skierowanych do każdego wierzącego – o osobiste nawrócenie, o codzienną modlitwę różańcową i o pokutę – Maryja prosiła Ojca świętego o poświęcenie Rosji Jej Niepokalanemu Sercu, a duszpasterzy
o zaprowadzenie w świecie nabożeństwa pierwszych pięciu sobót miesiąca. Prośba skierowana do Ojca świętego została już spełniona. Dnia 25 marca 1984 r. Jan Paweł II zawierzył Niepokalanemu Sercu Maryi Rosję i cały świat, rozpoczynając tym samym ciąg wielkich przemian w Europie i na całym świecie. Ale prośba skierowana do kapłanów wciąż czeka na swe spełnienie. Nabożeństwo pierwszych sobót nie zostało jeszcze wszędzie rozpowszechnione. Jego istotą jest wynagrodzenie składane Niepokalanemu Sercu Maryi. Siostra Łucja przekazała światu słowa Matki Bożej: „Córko moja, spójrz, Serce moje otoczone cierniami, którymi niewdzięczni ludzie przez bluźnierstwa i niewierność stale ranią. Przynajmniej ty staraj się nieść mi radość i oznajmij w moim imieniu, że przybędę w godzinie śmierci z łaskami potrzebnymi do zbawienia do tych wszystkich, którzy przez pięć miesięcy w pierwsze soboty odprawią spowiedź, przyjmą komunię świętą, odmówią jeden różaniec
i przez piętnaście minut rozmyślania nad tajemnicami różańcowymi towarzyszyć mi będą
w intencji zadośćuczynienia”. 

 

Dobiega końca Wielka Nowenna Fatimska, przypominająca początek objawień sprzed 100 lat i przygotowująca Kościół w Polsce na uroczyste ich celebrowanie. Wsłuchując się w pełne miłosierdzia przesłanie Matki Bożej chcemy sobie zarazem uświadomić, że pobożności fatimskiej nie można utożsamić jedynie z trzynastym dniem miesiąca od maja do października. Raduje fakt, że coraz więcej parafii organizuje w te dni i przeżywa nabożeństwa i procesje fatimskie. Ale Fatima woła o nabożeństwo pięciu pierwszych sobót miesiąca!  Przeżywane jubileusze stanowią dogodną motywację do wielkodusznej odpowiedzi na to wołanie. Trzeba więc, aby tam, gdzie ta praktyka nie jest jeszcze znana, duszpasterze i wierni usłyszeli na nowo fatimskie orędzie Maryi i z miłości ku Niej podjęli modlitwę wynagradzającą. Przygotowane pomoce duszpasterskie pomogą zrozumieć sens
i uzasadnienie takiej formy pobożności, wyjaśnią cztery warunki, które powinny jej towarzyszyć a także przypomną, jakie łaski zostały obiecane tym, którzy podejmą nabożeństwo pierwszych sobót miesiąca.

 

5. Przeżywany czas Wielkiego Postu wzywa nas do podjęcia uczynków pokutnych, którymi są modlitwa, post i jałmużna. Trzeba, by towarzyszyły nam one w naszej duchowej wspinaczce ku nawróceniu i przemianie życia. Niech troska o nasze duchowe dobro nie zmniejszy jednak wrażliwości i troski o dobro bliźnich – zarówno duchowe jak i materialne. Modlitwą wspierajmy wszystkich podejmujących dobre postanowienia wielkopostne, pamiętając równocześnie o tych, którzy potrzebują konkretnej pomocy materialnej. Jednym
z prostych a skutecznych sposobów takiej pomocy jest odpis 1% podatku na rzecz organizacji pożytku publicznego, w tym na „Caritas Bliźni w Potrzebie” naszej diecezji. Pamiętajmy
o tym, by przy składaniu zeznań podatkowych tym prostym gestem wzmocnić instytucje spieszące z charytatywną pomocą.

 

Duszpasterzom, katechetom, osobom konsekrowanym i wspólnotom ewangelizacyjnym życzę odnowionej gorliwości i potrzebnych łask w wielkopostnym trudzie. Chorym i cierpiącym życzę siły i wytrwałości w dźwiganiu krzyża, prosząc jednocześnie, by wraz z Chrystusem cierpiącym ofiarowali je w intencji grzeszników. Wszystkich Was, umiłowani Diecezjanie, zawierzam Niepokalanemu Sercu Maryi, Jej polecam owoce duchowej wspinaczki ku nawróceniu i z serca błogosławię.

 

 

 

 

 

                                                                                  Biskup Rzeszowski

 

 

 

 

 

 https://paczek.kapucyni.pl/